|
|
|
1953 <
Οκτώβριος 1952-Απρίλιος 1953 (χειμερινή περιοδεία Αιγύπτου και Σουδάν), παραστάσεις στην Αλεξάνδρεια. Πρεμιέρα 24 Οκτωβρίου «Θέατρο Καζαμπλάνκα» με το έργο «Φιλήστε με» του Τριστάν Μπερνάρ και ακολουθούν 12 έργα από το ρεπερτόριο του θιάσου.
Ηθοποιοί: Αδαμάντιος Λεμός, Μαίρη Γιατρά-Λεμού, Εύης Γαβριηλίδης, Νίκος Ευθυμίου, Ζωή Ρίζου, Ανδρέας Βεντουράτος, Πόπη Δεληγιάννη , Νίκος Αλιμπράντης, Μαίρη Μανιάτη, Γιώργος Πολίτης, Κώστας Σαρηγιάννης.
Παραστάσεις Καΐρου, «Θέατρο Γαλλικού Λυκείου», πρεμιέρα 10 Νοεμβρίου 1952 και συνέχεια στις πόλεις Σουέζ, Πορτ -Σάιτ, Ισμαηλία.
25,27,28 Μαρτίου 1952 παραστάσεις Σουδάν: (Port Sudan) «Θέατρο Ελληνικής Κοινότητας». Έργα: «Η Ξαδέλφη μου από την Βαρσοβία» του Λουί Βερνέιγ, «Το Μικρό Καλύβι» του Αντρέ Ρουσό, «Παπαδόπουλος και Σία» του Μ. Κορρέ.
Παραστάσεις Χαρτούμ (Θέατρο St.James). Σειρά είκοσι παραστάσεων με 15 έργα. Στο θίασο προστέθηκαν οι ηθοποιοί: Νίκος Νεογέννης, Λάμπης Πασχαλίδης, Νίκος Δελούδης, Φωφώ Πασχαλίδου, Βέρα Δελούδη.
Μάιος – Σεπτέμβριος 1953 ( θερινή περίοδος ), «Θέατρο Έσπερος» Θεσσαλονίκης. Πρεμιέρα 14 Ιουνίου 1953 με το νέο έργο του Σωτήρη Πατατζή «Δουλειές του ποδαριού» και ακολουθούν έργα του ρεπερτορίου: «Ο Κόσμος το ’χει… τούμπανο» και «Ερωτικές Καντρίλιες» του Θ. Τσουμπρή, «Τράβα το κορδόνι» του Πάολ Πραξίς, «Σαν θέλει η Νύφη και ο Γαμπρός» του Όττο Σβαρτς, «Η Ταβέρνα» του Εμίλ Ζολά, «Ο Μπαμπάς εκπαιδεύεται» του Σπ. Μελά, «Αυτός είμαι» του Θ. Συνοδινού, « Ο Φαταούλας» των Φωτιάδη-Βροντάκη, «Απρόσκλητος Μουσαφίρης» του Μορίς Μπραντέλ, «Μια Κυρία Ατυχήσασσα» των Α.Σακελλάριου –Χρ. Γιαννακόπουλου, «Τ’ Αρραβωνιάσματα» του Δ. Μπόγρη, «Ερωτική Περιπέτεια» των Ντε Φλερ – Καγιαβέ.
Ηθοποιοί: Αδαμάντιος Λεμός, Μαίρη Γιατρά-Λεμού, Γιώργος Λουκάκης, Εύης Γαβρηλίδης, Σπύρος Κωσταντόπουλος, Σπύρος Παπαφραντζής, Γιώργος Παππάς, Γ. Γκόπης, Λιάνα Μιχαήλ, Μαρίκα Ανθοπούλου, Λίτσα Λεκκού, Έση Γαλέου, Μαρίνα Παπαϊωάννου, Μυρτώ Λεμού κ.ά.
|
Αφίσα του θέατρου "Καζαμπλάνκα" για τον ερχομό του Θίασου Λεμού στην Αλεξάνδρεια, 1952-1953 | .jpg) |
|
|
|
Ο Αδαμάντιος Λεμός δηλώνει πως είναι ένας ηθοποιός με δύο επιρροές. Αυτό που λένε παλιά σχολή, όπου οι μαθητευόμενοι έπαιρναν τα μυστικά των παλαιών μαστόρων, που και εκείνοι τα έπαιρναν από τους προηγούμενους και όπου η θεατρική λειτουργία βασίζονταν στο ένστικτο, τη φαντασία, τον αυτοσχεδιασμό και την αστραφτερή παρουσία του ηθοποιού πάνω στη σκηνή με μέτρο το μάγεμα, τη δημιουργική μέθεξη και την παθητική συμμετοχή του θεατή στα δρώμενα, και από την άλλη, η πολυπλοκότητα των διαφόρων ρευμάτων και επιστημονικών θεωριών, θέμα ανεξάντλητο που δεν μπορεί να αναπτυχθεί εδώ βέβαια.
Δείγματα της ερμηνείας του σε μια ευρύτερη γκάμα δραματικού, τραγικού, κωμικού, με πληθώρα χαρακτήρες, αποκαλύπτονται στην παρουσίαση των εκατοντάδων έργων και παραστάσεων που ακολουθούν, με επισφράγιση τους σχολιασμούς και τις κρίσεις των επώνυμων θεατρικών κριτικών στον αθηναϊκό και περιοδικό Τύπο.
|
|
|
|